Chapter 6: East coast van het zuidereiland

Dus nadat we wakker ge-bitch-slapped zijn door onze tent in de wind op Holiday Park Dunedin maken we het plan om met Naomi, Anke, Rinse en Rieke naar Otago Peninsula te gaan. Een prachtige uitstulping van land de zee in. Met op het uiterste puntje de Royal Albatros Centre. We zijn niet de tour gaan doen, maar hebben we 2 albatrossen buiten gespot in de lucht. Verder liggen er een hoop zeeleeuwen op de rotskust, die soms voor komische taferelen zorgen. Dit gebied bevat een hoge diversiteit aan water vogels. We doen een wandeling langs The Chasm (is ook een songtitel van Vital Element) en Loversleap. Daarna rijden we richting het noorden en doen een korte stop bij Moeraki Boulders. Een collectie van hele ronde grote stenen die op het strand liggen. Bizare verschijning. Gekampeerd in Herbert Forestcamp, wat een hele koude nacht wordt. (5C)
1 maart: Tijd om naar Steampunk HQ in Oamaru te gaan. Dit is een soort museum met allerlei werk gemaakt van oud ijzer. Steampunk is een soort futuristische stijl met 1920's/1930's stijl gecombineerd. Deze stijl komt vaker terug in het dorpje zelf. Een hele speeltuin, kunstwerken, zelfs een koffiehuis in die stijl. Te gek! De rest van het plaatsje is ook prachtig. Het oude centrum heeft veel gebouwen met Romeinse pilaren ed. Een uniek plaatsje in Nieuw Zeeland. We gaan met de hele groep richting Mt. Cook. We overnachten onderweg in Kurow, en kunnen voor 20$ de man in een bunkroom slapen met z'n 6en.
2 maart: We rijden richting Mt Cook langs Twizel en daarna Lake Pukaki. Het is windstil en strak blauw! Wat een mazzel, perfecte dag om hier te zijn. Het hemels blauwe water is een spiegel voor Mt Cook in de verte. In het dal een koffietje gehaald bij The Hermitage. Dat was een doel van Wout, omdat hij dat vroeger ook met zn fam heeft gedaan. In datzelfde dal zetten we kamp op White Horse DOC camp met zn allen. We doen nog een korte wandeling richting Hooker's Glacier. Prachtige wandeling.
3 maart: 7 uur op om Mueller Track te lopen. Een tocht van 3,5 uur stijl omhoog! 2200 traptreden brengen je tot de helft van de berg. Vanaf daar is het grind en rotsen waar je overheen moet klauteren tot de top. Eenmaal bij de top ben je kapot! Maar man wat een uitzicht! 7 gletsjers tel ik aan de andere kant van de berg, en een prachtig uitzicht op Mt. Cook, die er vlak naast staat. Nog een stukje verder lopen tot de Mueller hut, om daar te lunchen en....gitaar te spelen! Er ligt namelijk een gitaar waar op staat: play me! Mist wel een snaar, maar ik vind het al lang te gek om op de top van de berg gitaar te hebben gespeeld!
De terugweg is een stuk makkelijker. Lekker muziekje op de koptelefoon en naar beneden rennen. Eenmaal onderaan de berg blijkt de rest nog lang niet zo ver te zijn. Dus ik denk ik ga mezelf mooi op een biertje trakteren. Blijkt onze tent helemaal omgewaaid te zijn. In het dal heb je af en toe hele sterke windvlagen. We pakken alles in en rijden richting Lake Tekapo. Daar een pizzatje gegeten en richting Fairlie om daar te kamperen met z'n allen.
4 maart: Vandaag is Rieke jarig. Dus we verrassen haar bij het ontbijt met allerlei ballonnen en kadotjes. Zij heeft taart gekocht, dus ff een ochtendje relaxen. We besluiten de hele dag lekker niks te doen en nog een nacht te blijven op deze fijne camping. We zijn nog wel ff heen en weer naar Lake Tekapo gereden en onderweg gestopt bij een leuk winkeltje met allerlei 50's/60's spullen en veel mooie houten meubels. Ik vind t prachtig, en wordt heel koop gretig, maar ik hou me in.
's Avonds kook ik voor de hele groep en Wout bbqt het vlees.
5 maart: Richting Christchurch vandaag. We doen een binnenlandse route, we hoopte op veel moois, maar dat viel een beetje tegen. Uiteindelijk van de groep afgeweken om John en Joanna van der Laan op te zoeken. Ze wonen in Loburn vlak boven Christchurch. Wat een fantastische mensen. We zijn heel erg welkom om een paar dagen te blijven. Ruby hun 19 jarige dochter is er ook. Er wordt goed voor ons gekookt en 's avonds leren we backgammon te spelen.
6 maart: We zoeken de groep weer op om Banks Peninsula te bezoeken. Daar naar Akaroa gereden en even heerlijk aan het strand gelegen. De terugweg de toeristische route gereden, waarbij je op de top van de berg beide kanten van de peninsula kan bekijken.
We zijn nog op tijd voor het eten bij John en Joanna, waar ik het gros van het eten klaar maak, en een heerlijk toetje! Verse ananas geflambeerd met cointreau, met vanille ijs en kaneel. Iedereen likt z'n bord af, dus dat is een goed teken :D
7 maart: Uitslaap ochtend. En even goed de auto schoonmaken. Dat ding heeft wat te verduren gehad. Nog steeds halen we stukkies varen tevoorschijn :P. Daarna richting centrum Chirstchurch gereden. Voor zover je het een centrum kunt noemen. Op 22 feb 2011 is een groot deel van de stad verwoest door een aardbeving. Momenteel hebben ze nog steeds last van kleine bevingen. Er hangt ook een hele rare vibe in de stad. Geen bruisend leven. Slechts een paar hotspots verspreid over de stad. s'Avonds doen we een biertje in Rockpool cafe met de hele groep.
8 maart: We willen toch Arthur's Pass nog even bekijken. Het is grauw en regenachtig als we bij John en Joanna wegrijden. Als we eenmaal de Southern Alps in rijden, rijden we door een dikke grote wolk. Als we de andere kant bereiken is het prachtig mooi weer! Even een tussenstop bij Castle Rocks, een bizarre steenformatie. Als we weer terug naar de auto rijden komen Naomi, Ben, Rinse en Rieke aanrijden. (Ben is een Australisch vriend van Naomi) Ze willen dezelfde tour doen. Bakkie gedaan met z'n allen in het dorpje Arthur Pass, waar we getrakteerd werden door een komische show van Kea's (native birds, soort papegaaien, die veelal lopen) Ze stelen vanalles van ieders bord, dus je moet op je hoede zijn. Naomi dr broodje wordt half uit haar hand gestolen! HAHa. Nog even verder gereden naar Ohira viaduct, en dan de hele weg terug weer. We zijn nog op tijd om met John mee te gaan naar de pubquiz in de lokale kroeg. Joanna en Ruby gaan ook mee. We worden gedeeld laatste, want het is een pittig quizie, maar wel gezellig.
Die avond gezellig met J&J gedronken in huis. We hadden een flesje whiskey en een knappe wijn gegeven als dank voor ons verblijf, en die gingen gewoon op. John verteld nog een hilarisch verhaal over een zeer seksistisch albino konijn. (Marjan en Cees kennen het verhaal) Tranen over mn wangen! Stel je een konijn voor dat alles wat beweegt wil humpen :p De eigenaresse van dit beestje ging bijvoorbeeld altijd de was op hangen met rubber laarsen aan :p Zelfs de hond van John was de klos. Het konijn deinsde nergens voor terug. Wout krijgt die avond ook te horen dat het baanaanbod wat hij gekregen heeft in Auckland definitief is! Hij zal dus een jaar kunnen werken in Auckland om werkervaring op te doen in zijn werkveld. Wat een kans! Ik ga er dus vanuit dat ik alleen terug vlieg en dat Wout een jaar niet in beide bands zal spelen.
9 maart: Wout kan in de ochtend mooi wat dingen gaan regelen voor zijn verblijf. Die middag richting Hanmer Springs gereden. Een plaatsje in de bergen dat bekend staat op zijn SPA's. Dus Wout en ik maar de zwembroeken gepakt en de hot pools in gedoken. Heerlijk relaxed!
Morgen nemen we de ferry weer richting Wellington (Noordereiland) Dus we hebben weinig tijd over. Die avond rijden we naar Kaikoura. Daar slapen we voor het eerst achter in de auto, 20m van het zeewater vandaan. Heerlijk sterren kijken op de motorkap van de auto, die nog lekker warm is.
10 maart: Niet de meest comfortabele nacht, maar je wordt wel wakker gemaakt met een waanzinnige zonsopgang. Ff kijken wat we in Kaikoura kunnen doen voor de tijd die we hebben. Walvis spotten zit er helaas niet in, te weinig tijd. Dus we maken een wandeling over de peninsula, waarbij we heel veel zeeleeuwen zien. Toria is ook weer van de partij.
Daarna nemen we afscheid van iedereen van de groep en vertrekken richting Picton. Eerst nog even een rondje in Picton gelopen en avond gegeten, voor we de ferry in rijden om 7u. Helaas geen mooie zonsondergang vanaf de ferry, het is super bewolkt en heel winderig.
In Wellington kunnen we weer terecht bij neef Leo en nicht Renee. In hun studentenflatje. Daar zijn ook nog 2 Britse vriendinnen van Renee die momenteel in Ozzy wonen. Wat een typische Britse wijfen joh! Ik snap de term 'schreeuw-lelijk' nu nog beter :p. Maar laat ik daar niet te veel woorden aan vuil maken, anders hou ik niet op :p.

Dan begint het laatste deel van ons avontuur. Wat de oostkust van het Noordereiland gaat worden. Dus weer tijd voor een nieuw hoofdstuk. Dat zal ik morgen dan wel af moeten maken, want maandag vlieg ik alweer terug :(

Daan en Wout